بالا بردن نوک بینی

بالا بردن نوک بینی در جراحی پلاستیک بینی

میزان بالا بردن نوک بینی زمانی به زیبایی چهره کمک می کند که طبق معیار های زیبایی برای تناسب صورت باشد. یکی از معیارهای زیبایی ((اصل یک سوم)) می باشد. یک بینی متناسب با سایر قسمت های صورت ، زیباتر از یک بینی کوچک و نامتناسب می باشد. امروزه بیشتر متقاضیان خواهان تغییرات طبیعی در بینی هستند.

اصل یک سوم

• یک سوم بالای صورت پیشانی و یک سوم تحتانی از زیر بینی تا زیر چانه امتداد دارد. یک سوم میانی صورت فاصله بین ریشه بینی در بالا و قاعده بینی در پایین را در بر می گیرد.
• کوتاه نمودن طول بینی و بالا بردن نوک آن باید مقداری باشد که این نسبت ها را برهم نزند.
• اگر بدون توجه به این نسبت ها، بیش از حد نوک بینی را بالا ببرید، مشکلات زیادی از قبیل بلندی لب بالا، کاهش نسبت بینی به طول صورت، و نمود بیش از حد بعضی از قسمت های صورت می شود.

در بینی هایی که افتادگی کمی دارند ،مقدار بالا بردن باید بسیار کم باشد تا تغییرات کاملا طبیعی به نظر آید. وضعیت لب ها و رابطه بینی و لب بالا از نکات مهم دیگر در تصمیم گیری برای بالا بردن نوک بینی است. لب بالای کوتاه و یا بلند در تناسب نهایی بینی در صورت تاثیرگذارند. افتادگی بینی روی لب بالا نه تنها ظاهر مسن تری به فرد میدهد، بلکه در حالات شدید ممکن است بر روند عبور هوای تنفسی از راه بینی نیز موثر باشد. در این بینی ها چرخش نوک بینی به بالا باید با تقویت پایه اسکلتی بینی همراه باشد تا از افت درازمدت بینی جلوگیری شود. این امر با قرار دادن ستون غضروفی در پایه بینی انجام می شود. در این صورت ظاهر جوان تر بینی با طبیعی بودن آن منطبق می شود. از آنجا که بالا بردن بیش از اندازه نوک بینی مستلزم برداشت بیش از حد بافت های بینی است، در برخی موارد، این پدیده با اختلال تنفسی همراه است. در این بیماران، پره های بینی در هنگام دم بر روی هم می افتند و مانع تنفس راحت در زمان خواب می شود.

خارج شدن نوک بینی از حالت طبیعی

نوک بینی از ساختمان پیچیده ای شامل پوست، بافت همبندی و داربست غضروفی تشکیل شده است. نسبت و مقدار این بافت ها در افراد ، مختلف است به شکلی که در هر فرد با یک آناتومی مخصوص خود فرد در نوک بینی مواجه هستیم. این تفاوت ها، به همراه پیچیدگی های فرآیند های التیامی در بافت های نرم نوک بینی در گذر زمان، جراحی نوک بینی را به یکی از پر مجادله ترین مباحث جراحی پلاستیک بینی بدل ساخته است .

دار بست غضروفی نوک بینی وظیفه حمایت و نگهداری پوست نوک بینی و باز بودن سوراخ های بینی را به عهده دارد. این داربست از یک جفت غضروف تشکیل شده است که به گونه ای مجاور هم واقع شده اند که در هر طرف اجازه ایجاد تونلی در زیر خود را می دهند. در جهت باریک کردن نوک بینی، قسمت هایی از غضروف نوک بینی برداشته می شو د تا حجم نوک بینی کاهش یابد. ممکن است کوچک نمودن نوک بینی با استفاده از نزدیک کردن غضروف سمت راست و چپ نوک بینی به کمک بخیه زدن دو غضروف به هم انجام شود.
در هر صورت درحین جراحی پلاستیک بینی باید دقت زیادی از جانب جراح اعمال شود تا حمایت ایجاد شده توسط این غضروف ها تضعیف نشود. برداشته شدن بیش از حد این غضروف ها در جراحی منجر به تورفتگی بیش از حد نوک بینی و ایجاد چاله های عمیق در دوطرف نوک بینی می شود.. اگر میزان برداشته شدن بافت از این هم بیشتر باشد، موجب افتادگی پره های بینی و بسته شدن سوراخ های بینی در هنگام دم می شود. از طرفی بر داشته شدن بیش ازاندازه این بافت ها موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و ایجاد نمای بینی خوکی شکل می شود.
بنابراین آنچه که در جراحی نوک بینی اهمیت دارد محافظه کاری کامل از جانب جراح و حفظ کامل حمایت غضروفی نوک بینی است. فرد داوطلب جراحی پلاستیک بینی باید با منطقی نمودن توقعات خود از میزان باریک شدن نوک بینی، دست جراح را در حفظ بیشتر غضروف های نوک بینی باز نگاهدارد.در صورت وقوع چنین مشکلاتی، علاوه بر ظاهر نامتناسب بینی، تنفس از راه بینی نیز ممکن است دچار اختلال شود. بنابراین برخی از این افراد نیازمند اصلاح مشکلات ایجاد شده هستند. باید توجه داشت که اصلاح مشکلات بینی های عمل شده پیچیده تر از اعمال جراحی بار اول است زیرا در بسیاری از موارد برای جبران بافت های ازدست رفته باید پیوندهای غضروفی از مناطق دیگر تهیه شود. با انجام جراحی های ترمیمی معمولا به طور نسبی مشکلات ایجار شده قابل اصلاح اند.