انواع داروهای مراقبت از پوست

داروهایی که برای درمان مشکلات پوستی استفاده میشوند عبارتند از داروهای خوراکی و موضعی در این مقاله با انواع داروهای مراقبت از پوست آشنا می شویم و آگاهی لازم را در مورد هریک کسب می کنیم.

برخی از درمانهای موضعی متداول برای پوست به صورت زیر هستند:

• داروهای ضد باکتری: این دسته از داروها از جمله موپیروسین یا کلیندامایسین اغلب برای درمان یا پیشگیری از عفونت مورد استفاده قرار میگیرند.
• آنترالین: این داروها به کاهش التهاب و درمان پسوریازس کمک میکنند اگر چه زیاد از آنها استفاده نمیشود.
• داروهای ضد قارچی: تربینافین، کلوتریمازول و کتوکونازول چند نمونه از داروهای ضد قارچی موضعی متداول هستند که برای درمانهای وضعیتهای پوستی مانند پای ورزشکاران و کرم حلقوی استفاده میشوند.
• پروکسید بنزوئیل: کرمها و محصولات دیگر حاوی پروکسید بنزوئیل برای درمان آکنه استفاده میشوند.
• کول تار یا قطران زغالسنگ: این درمان موضعی را بدون نسخه نیز میتوان تهیه کرد و از 0.5 درصد تا 5 درصد در داروخانه ها موجود است. کول تار برای درمان وضعیتهایی مانند سبورئیک درماتیت (معمولا به صورت شامپو) یا پسوریازیس استفاده میشود. در حال حاضر کول تار به ندرت مورد استفاده قرار میگیرد چون به کندی اثر گذاشته و لکه ماندگار در لباس و رختخواب فرد بر جای میگذارد.
• کورتیکو استروئیدها: این دسته از داروها را برای درمان وضعیتهایی مانند اگزما استفاده میکنند. کورتیکو استروئیدها در اشکال مختلف از جمله فوم، لوسیون، پماد و کرم وجود دارند.
• رتینوئیدها: این داروها (مانند رتین A) ژل یا کرمهای به دست آمده از ویتامین آ هستند و برای درمان وضعیتهایی مانند آکنه مورد استفاده قرار میگیرند.
• اسید سالیسیلیک: این دارو به شکل لوسیون، ژل، صابون، شامپو و چسب وجود دارد. اسید سالیسیلیک ترکیب فعال موجود در بسیاری از محصولات مراقبت از پوست و درمان آکنه و زگیل است.

برخی از درمانهای تزریقی یا خوراکی مراقبت از پوست به صورت زیر هستند:

• آنتی بیوتیکها: آنتی بیوتیکهای خوراکی برای درمان بسیاری از وضعیتهای پوستی استفاده میشوند. متداولترین آنتی بیوتیکها عبارتند از اریترومایسین، تتراسایکلین و دیکلوکساسیلین.
• عاملهای ضد قارچی: داروهای ضد قارچی خوراکی عبارتند از کتوکونازول و فلوکونازول. این داروها را میتوان برای موارد شدیدتر عفونتهای قارچی استفاده کرد. تربینافین یک داروی ضد قارچی خوراکی است که برای درمان عفونت قارچی ناخن استفاده میشود.
• عاملهای ضد ویروسی: داروهای ضد ویروسی رایج عبارتند از والاسیکلوویر، اسیکلوویر و فامسیکلوویر. درمانهای ضد ویروسی برای وضعیتهای پوستی مانند زونا (شینگل) و تبخال مورد استفاده قرار میگیرند.
• کورتیکو استروئیدها: این دسته از داروها از جمله پردنیزون در درمان وضعیتهایی پوستی مربوط به بیماریهای خود ایمن از جمله واسکولیت (التهاب رگ) و بیماریهای التهابی مانند اگزما مفید هستند. متخصصان پوست ترجیح میدهند از استروئیدهای موضعی برای درمان استفاده کنند چون عوارض جانبی کورتیکو استروئید خوراکی قابل توجه است. با این حال مصرف کوتاه مدت پردنیزون گاهی اوقات لازم است.
• داروهای سرکوب کننده ایمنی: این دسته از داروها مانند آزاتیوپرین و متوترگزات برای درمان وضعیتهایی از جمله موارد شدید پسوریازیس و اگزما استفاده میشوند.
• داروهای بیولوژیک یا زیست دارو: این درمانهای جدید آخرین روشهای مورد استفاده برای درمان پسوریازیس و وضعیتهای دیگر پوستی هستند. از جمله زیست داروها میتوان به آدالیموماب، اتانرسپت، اینفلیکسیماب و سکوکینوماب و اوستکینوماب اشاره کرد.
• داروهای مهار کننده انزیم: داروهای مهار کننده آنزیم مانند اپرمیلاست انزیمی را در سیستم ایمنی مهار میکنند و به این ترتیب با التهاب مقابله مینمایند.
• رتینوئیدها: اسیترتین برای درمان همه انواع پسوریازیس شدید استفاده میشود. این دارو رشد سلولهای پوست را کاهش میدهد. از عوارض جانبی آن نقص شدید جنین است و نباید در شیردهی، بارداری یا هنگامی که قصد بارداری وجود دارد مصرف شود.